Vtoroje poslanije apostola Pavla Korinfjanam

Slavjanskij tekst

1

1 Pavel, poslannik Iisus Christov voleju Božijeju, i Timofej brat, cerkvi Božijej suščej v Korinfe, so svjatymi vsemi suščimi vo vsej Achaii:
2 blagodať vam i mir ot Boga Otca našego, i Gospoda Iisusa Christa.
3 Blagosloven Bog i Otec Gospoda našego Iisusa Christa, Otec ščedrot i Bog vsjakija utechi,
4 utešajaj nas o vsjacej skorbi našej, jako vozmošči nam utešiti suščyja vo vsjacej skorbi, utešenijem, imže utešaemsja sami ot Boga.
5 Zane jakože izbytočestvujut stradanija Christova v nas, tako Christom izbytočestvujet i utešenije naše.
6 Ašče li že skorbim, o vašem utešenii i spasenii, dejstvujuščemsja v terpenii techže stradanij, jaže i my straždem:
7 i upovanije naše izvestno o vas. Ašče li utešaemsja, o vašem utešenii i spasenii, veďašče, zane jakože obščnicy jeste strastem našym, takožde i utešeniju.
8 Ne bo choščem vas, bratije, ne vedeti o skorbi našej byvšej nam vo Asii, jako po premnogu i pače sily oťjagotichomsja, jako ne nadejatisja nam i žiti.
9 No sami v sebe osuždenije smerti imechom, da ne nadejuščesja budem na sja, no na Boga vozstavljajuščago mertvyja,
10 Iže ot tolikija smerti izbavil ny jesť i izbavljaet, Naňže i upovachom, jako i ješče izbavit,
11 spospešestvujuščym i vam po nas molitvoju, da ot mnogich lic, ježe v nas darovanije, mnogimi blagodaritsja o vas.
12 Pochvalenije bo naše sije jesť, svidetelstvo sovesti našeja, jako v prostote i čistote Božijej, a ne v mudrosti ploti, no blagodatiju Božijeju žichom v mire, množae že u vas.
13 Ne inaja bo pišem vam, no jaže čtete i razumevaete: upovaju že, jako i do konca urazumejete,
14 jakože i razumeste nas ot časti, jako pochvalenije vam jesmy, jakože i vy nam, v deň Gospoda našego Iisusa Christa.
15 I sim upovanijem chotech k vam priiti prežde, da vtoruju blagodať imate,
16 i vami proiti v Makedoniju, i paki ot Makedonii priiti k vam, i vami provoditisja vo Iudeju.
17 Sije že choťja, jeda čto ubo legkotoju dejach? Ili jaže soveščavaju, po ploti soveščavaju, da budet u mene ježe jej, jej, i ježe ni, ni.
18 Veren že Bog, jako slovo naše, ježe k vam, ne bysť jej i ni.
19 Ibo Božij Syn Iisus Christos, iže u vas nami propovedannyj, mnoju i Siluanom i Timofejem, ne bysť jej i ni, no v Nem Samem jej bysť:
20 jelika bo obetovanija Božija, v Tom jej i v Tom amiň: Bogu k slave nami.
21 Izvestvujaj že nas s vami vo Christa i pomazavyj nas, Bog,
22 Iže i zapečatle nas, i dade obručenije Ducha v serdca naša.
23 Az že svidetelja Boga prizyvaju na moju dušu, jako ščaďa vas, ktomu ne priidoch v Korinf,
24 ne jako obladaem veroju vašeju, no (jako) spospešnicy jesmy vašej radosti: veroju bo stoite.

2

1 Sudich že v sebe sije, ne paki skorbiju k vam priiti.
2 Ašče bo az skorb tvorju vam, to kto jesť veseljajaj ma, točiju prijemljaj skorb ot mene?
3 I pisach vam sije istoje, da ne prišed skorb na skorb priimu, o nichže podobaše mi radovatisja, nadejasja na vsja vy, jako moja radosť vsech vas jesť.
4 Ot pečali bo mnogija i tugi serdca napisach vam mnogimi slezami, ne jako da oskorbitesja, no ljubov da poznaete, juže imam izobilno k vam.
5 Ašče li kto oskorbil mene, ne mene oskorbi, no ot časti, da ne oťjagču, vsech vas.
6 Dovolno bo takovomu zapreščenije sije, ježe ot mnogich:
7 temže soprotivnoje pače vy da darujete i utešite, da ne kako mnogoju skorbiju požert budet takovyj:
8 temže molju vy, utverdite k nemu ljubov.
9 Na sije bo i pisach, da razumeju iskusstvo vaše, ašče vo vsem poslušlivi jeste.
10 Jemuže ašče čto darujete, i az: ibo az ašče čto darovach, jemuže darovach, vas radi, o licy Iisus Christove,
11 da ne obidimi budem ot satany: ne ne razumevaem bo umyšlenij jego.
12 Prišed že v Troadu vo blagovestije Christovo, i dveri otverzene mi byvšej o Gospode,
13 ne imech pokoja duchu mojemu, ne obretšu mi Tita brata mojego: no otreksja im, izydoch v Makedoniju.
14 Bogu že blagodarenije, vsegda pobediteli nas tvorjaščemu o Christe Iisuse i voňu razuma Jego javljajušču nami vo vsjacem meste.
15 Jako Christovo blagouchanije jesmy Bogovi v spasaemych i v pogibajuščich.
16 Ovem ubo voňa smertnaja v smerť, ovem že voňa životnaja v život. I k sim kto dovolen?
17 Nesmy bo, jakože mnozi, nečisto propovedajuščii slovo Božije, no jako ot čistoty, no jako ot Boga, pred Bogom, vo Christe glagolem.

3

1 Začinaem li paki nas samech izveščavati vam? Ili trebujem, jakože necyi, izveščavatelnych poslanij k vam, ili ot vas izvestitelnych?
2 Poslanije bo naše vy jeste, napisanoje v serdcach našich, znaemoje i pročitaemoje ot vsech čelovek:
3 javljaemi, jako jeste poslanije Christovo služenoje nami, napisano ne černilom, no Duchom Boga živa, ne na skrižalech kamennych, no na skrižalech serdca ploťjanych.
4 Nadejanije že takovo imamy Christom k Bogu,
5 ne jako dovolni jesmy ot sebe pomysliti čto, jako ot sebe, no dovolstvo naše ot Boga:
6 iže i udovoli nas služiteli byti Novu Zavetu, ne pismeni, no duchu: pisma bo ubivaet, a duch životvorit.
7 Ašče li služenije smerti pismeny, obrazovano v kamenech, bysť v slavu, jako ne mošči vzirati synom Izrailevym na lice Moiseovo, slavy radi lica jego prestajuščija.
8 Kako ne množae pače služenije ducha budet v slave?
9 Ašče bo služenije osuždenija, slava, mnogo pače izbytočestvujet služenije pravdy v slave.
10 Ibo ne proslavisja proslavlennoje v časti sej, za prevoschoďaščuju slavu.
11 Ašče bo prestajuščeje, slavoju: mnogo pače prebyvajuščeje, v slave.
12 Imušče ubo takovo upovanije, mnogim derznovenijem dejstvujem,
13 i ne jakože Moisej polagaše pokryvalo na licy svojem, za ježe ne mošči vzirati synom Izrailevym na konec prestajuščago.
14 No oslepišasja pomyšlenija ich: daže bo do sego dne tožde pokryvalo vo čtenii Vetchago Zaveta prebyvaet ne otkroveno, zane o Christe prestaet.
15 No daže do dnes, vnegda čtetsja Moisej, pokryvalo na serdce ich ležit:
16 vnegda že obraťjatsja ko Gospodu, vzimaetsja pokryvalo.
17 Gospoď že Duch jesť: a ideže Duch Gospodeň, tu svoboda.
18 My že vsi otkrovennym licem slavu Gospodňu vzirajušče, v tojže obraz preobrazujemsja ot slavy v slavu, jakože ot Gospodňa Ducha.

4

1 Sego radi imušče služenije sije, jakože pomilovani bychom, ne stužaem si:
2 no otrekochomsja tajnych srama, ne v lukavstvii choďašče, ni lsťjašče slovese Božija, no javlenijem istiny predstavljajušče sebe ko vsjacej sovesti čelovečestej, pred Bogom.
3 Ašče li že jesť pokroveno blagovestvovanije naše, v gibnuščich jesť pokroveno,
4 v nichže bog veka sego oslepi razumy nevernych, vo ježe ne vozsijati im svetu blagovestvovanija slavy Christovy, Iže jesť obraz Boga nevidimago.
5 Ne sebe bo propovedaem, no Christa Iisusa Gospoda: sebe že samech rabov vam Iisusa Gospoda radi:
6 jako Bog rekij iz tmy svetu vozsijati, iže vozsija v serdcach našich, k prosveščeniju razuma slavy Božija o licy Iisus Christove.
7 Imamy že sokrovišče sije v skudelnych sosudech, da premnožestvo sily budet Božija, a ne ot nas:
8 vo vsem skorbjašče, no ne stužajušče si: nečaemi, no ne otčajavaemi:
9 gonimi, no ne ostavljaemi: nizlagaemi, no ne pogibajušče:
10 vsegda mertvosť Gospoda Iisusa v tele nosjašče, da i život Iisusov v tele našem javitsja.
11 Prisno bo my živii v smerť predaemsja Iisusa radi, da i život Iisusov javitsja v mertvennej ploti našej:
12 temže smerť ubo v nas dejstvujet, a život v vas.
13 Imušče že tojže duch very, po pisannomu: verovach, temže vozglagolach: i my verujem, temže i glagolem,
14 veďašče, jako Vozdvigij Gospoda Iisusa, i nas so Iisusom vozdvignet, i predpostavit s vami.
15 Vsja bo vas radi, da blagodať umnoživšajasja, množajšimi blagodarenii izbytočestvit v slavu Božiju.
16 Temže ne stužaem si: no ašče i vnešnij naš čelovek tlejet, obače vnutrennij obnovljaetsja po vsja dni.
17 Ježe bo nyne legkoje pečali našeja, po preumnoženiju v prespejanije ťjagotu večnyja slavy sodelovaet nam,
18 ne smotrjajuščym nam vidimych, no nevidimych: vidimaja bo vremenna, nevidimaja že večna.

5

1 Vemy bo, jako ašče zemnaja naša chramina tela razoritsja, sozdanije ot Boga imamy, chraminu nerukotvorenu, večnu na nebesech.
2 Ibo o sem vozdychaem, v žilišče naše nebesnoje obleščisja želajušče:
3 ašče točiju i oblekšesja, ne nazi obrjaščemsja.
4 Ibo suščii v tele sem vozdychaem oťjagčaemi, poneže ne choščem sovleščisja, no poobleščisja, da požerto budet mertvennoje životom.
5 Sotvorivyj že nas v sije istoje Bog, Iže i dade nam obručenije Ducha.
6 Derzajušče ubo vsegda i veďašče, jako živušče v tele otchodim ot Gospoda:
7 veroju bo chodim, a ne videnijem:
8 derzaem že i blagovolim pače otiti ot tela i vniti ko Gospodu:
9 temže i tščimsja, ašče vchoďašče, ašče otchoďašče, blagougodni Jemu byti:
10 vsem bo javitisja nam podobaet pred sudiščem Christovym, da priimet kijždo, jaže s telom sodela, ili blaga, ili zla.
11 Vedušče ubo strach Gospodeň, čeloveki uveščavaem, Bogovi že javleni jesmy: upovaem že, jako i v sovestech vašich javleni jesmy.
12 Ne paki bo sebe chvalim pred vami, no vinu daem vam pochvaleniju o nas, da imate k chvaljaščymsja v licy, a ne v serdcy.
13 Ašče bo izumichomsja, Bogovi: ašče li celomudrstvujem, vam.
14 Ibo ljuby Božija obderžit nas suždšich sije: jako ašče jedin za vsech umre, to ubo vsi umroša.
15 Christos že za vsech umre, da živuščii ne ktomu sebe živut, no umeršemu za nich i voskresšemu.
16 Temže i my otnyne ni jedinago vemy po ploti: ašče že i razumechom po ploti Christa, no nyne ktomu ne razumejem.
17 Temže ašče kto vo Christe, nova tvar: drevňaja mimoidoša, se byša vsja nova:
18 vsjačeskaja že ot Boga, primirivšago nas Sebe Iisus Christom i davšago nam služenije primirenija:
19 zane Bog be vo Christe mir primirjaja Sebe, ne vmeňaja im sogrešenij ich i položiv v nas slovo primirenija.
20 Po Christe ubo molim, jako Bogu moljašču nami, molim po Christe: primiritesja s Bogom.
21 Ne vedevšago bo grecha po nas grech sotvori, da my budem pravda Božija o Nem.

6

1 Spospešstvujušče že i molim, ne votšče blagodať Božiju prijati vam.
2 Glagolet bo: vo vrema prijatno poslušach tebe, i v deň spasenija pomogoch ti. Se nyne vrema blagoprijatno, se nyne deň spasenija.
3 Ni jedino ni v čemže dajušče pretykanije, da služenije bezporočno budet,
4 no vo vsem predstavljajušče sebe jakože Božija slugi, v terpenii mnoze, v skorbech, v bedach, v tesnotach,
5 v ranach, v temnicach, v nestrojeniich, v trudech, vo bdeniich, v poščeniich,
6 vo očiščenii, v razume, v dolgoterpenii, v blagosti, v Duse Svjate, v ljubvi nelicemerne,
7 v slovesi istiny, v sile Božijej, oružii pravdy desnymi i šuimi,
8 slavoju i bezčestijem, gaždenijem i blagochvalenijem: jako lestcy, i istinni:
9 jako neznaemi, i poznavaemi: jako umirajušče, i se živi jesmy: jako nakazujemi, a ne umerščvljaemi:
10 jako skorbjašče, prisno že radujuščesja: jako nišči, a mnogi bogaťjašče: jako ničtože imušče, a vsja soderžašče.
11 Usta naša otverzošasja k vam, Korinfjane, serdce naše rasprostranisja.
12 Ne tesno vmeščaetesja v nas, utesňaetesja že vo utrobach vašich.
13 Tožde že vozmezdije, jakože čadom glagolju, rasprostranitesja i vy.
14 Ne byvajte udob preložni ko inomu jarmu, jakože nevernii. Koje bo pričastije pravde k bezzakoniju? Ili koje obščenije svetu ko ťme?
15 Koje že soglasije Christovi s Veliarom? Ili kaja časť vernu s nevernym?
16 Ili koje složenije cerkvi Božijej so idoly? Vy bo jeste cerkvi Boga živa, jakože reče Bog: jako vseljusja v nich i pochoždu, i budu im Bog, i tii budut Mne ljudije.
17 Temže izydite ot sredy ich i otlučitesja, glagolet Gospoď, i nečistote ne prikasajtesja, i Az priimu vy:
18 i budu vam vo Otca, i vy budete Mne v syny i dščeri, glagolet Gospoď Vsederžitel.

7

1 Siceva ubo imušče obetovanija, o vozljublennii, očistim sebe ot vsjakija skverny ploti i ducha, tvorjašče svjatyňu v strase Božii.
2 Vmestite ny: ni jedinago obidechom, ni jedinago istlichom, ni jedinago lichoimstvovachom.
3 Ne na osuždenije glagolju: prežde bo rech, jako v serdcach našich jeste, vo ježe umreti s vami i sožiti.
4 Mnogo mi derznovenije k vam, mnoga mi pochvala o vas: ispolnichsja utechi, preizbytočestvuju radostiju o vsjacej pečali našej.
5 Ibo prišedšym nam v Makedoniju, ni jedinago ime pokoja ploť naša, no vo vsem skorbjašče: vneudu brani, vnutrudu bojazni.
6 No utešajaj smirennyja, uteši nas Bog prišestvijem Titovym,
7 ne tokmo že prišestvijem jego, no i utešenijem, imže utešisja o vas, povedaja nam vaše želanije, vaše rydanije, vašu revnosť po mne, jako mi pače vozradovatisja.
8 Jako ašče i oskorbich vas poslanijem, ne raskajusja, ašče i raskajal bych sja: viždu bo, jako poslanije ono, ašče i k času, oskorbi vas.
9 Nyne radujusja, ne jako skorbni byste, no jako oskorbistesja v pokajanije: oskorbeste bo po Boze, da ni v čemže otščetitesja ot nas.
10 Pečal bo, jaže po Boze, pokajanije neraskajanno vo spasenije sodelovaet, a sego mira pečal smerť sodelovaet.
11 Se bo sije samoje, ježe po Boze oskorbitisja vam, koliko sodela v vas tščanije? No otvet? No negodovanije, no strach, no voždelenije, no revnosť, no otmščenije? Vo vsem predstaviste sebe čisty byti v vešči.
12 Ašče bo i pisach vam, ne obidevšago radi, niže obidimago radi, no za ježe javitisja v vas tščaniju našemu, ježe o vas pred Bogom.
13 Sego radi utešichomsja o utešenii vašem: lišše že pače vozradovachomsja o radosti Titove, jako pokoisja duch jego ot vsech vas:
14 jako ašče čto jemu o vas pochvalichsja, ne posramichsja: no jako vsja voistinnu glagolachom vam, tako i pochvalenije naše, ježe k Titu, istinno bysť:
15 i utroba jego izlicha k vam jesť, vospominajuščago vsech vas poslušanije, jako so strachom i trepetom prijaste jego.
16 Radujusja ubo, jako vo vsem derzaju v vas.

8

1 Skazujem že vam, bratije, blagodať Božiju, dannuju v cerkvach Makedonskich:
2 jako vo mnozem iskušenii skorbej izbytok radosti ich, i jaže vo glubine niščeta ich izbytočestvova v bogatstvo prostoty ich:
3 jako po sile ich, svidetelstvuju, i pače sily dobrochotni,
4 so mnogim molenijem moljašče nas, blagodať i obščenije služenija, ježe ko svjatym, prijati nam:
5 i ne jakože nadejachomsja, no sebe vdaša perveje Gospodevi, i nam voleju Božijeju:
6 vo ježe umoliti nam Tita, da jakože prežde načat, takožde i skončaet v vas i blagodať siju.
7 No jakože vo vsem izbytočestvujete, veroju i slovom, i razumom, i vsjacem tščanijem, i ljuboviju, jaže ot vas k nam, da i v sej blagodati izbytočestvujete.
8 Ne po poveleniju glagolju, no za inych tščanije i vašeja ljubve istinnoje iskušaja.
9 Veste bo blagodať Gospoda našego Iisusa Christa, jako vas radi obnišča bogat syj, da vy niščetoju Jego obogatitesja.
10 I sovet daju o sem: se bo vam jesť na polzu, iže ne točiju, ježe tvoriti, no i ježe choteti, prežde načaste ot prešedšago leta.
11 Nyne že i sije tvoriti skončajte, da jakože bysť userdije choteti, tako budet i ispolniti ot sego, ježe imate.
12 Ašče bo userdije predležit, po jeliku ašče kto imať, blagoprijaten jesť, a ne po jeliku ne imať.
13 Ne bo da inym ubo otrada, vam že skorb: no po izravneniju.
14 V nynešneje vrema vaše izbytočestvije vo onech lišenije, da i onech izbytok budet v vaše lišenije, jako da budet ravenstvo,
15 jakože jesť pisano: iže mnogoje, ne preumnožil jesť: i iže maloje, ne umalil.
16 Blagodarenije že Bogovi, davšemu tožde tščanije o vas v serdce Titovo:
17 jako molenije ubo prijat, tščalivejšij že syj, svojeju voleju izyde k vam.
18 Poslachom že s nim i brata, jegože pochvala vo jevangelii po vsem cerkvam:
19 ne točiju že, no i osvjaščen ot cerkvej s nami choditi, so blagodatiju seju, služimoju nami k Samogo Gospoda slave i userdiju vašemu:
20 bljuduščesja togo, da ne kto nas porečet vo obilii sem služimem nami:
21 promyšljajušče dobraja ne tokmo pred Bogom, no i pred čeloveki.
22 Poslachom že s nimi i brata našego, jegože iskusichom vo mnogich mnogašči vstanliva sušča, nyne že zelo vstanlivejša, nadejanijem mnogim na vas.
23 Ašče li že o Tite, obščnik mne i k vam spospešnik: ašče li bratija naša, poslannicy cerkvej, slava Christova.
24 Pokazanije ubo ljubve vašeja i našego chvalenija o vas, k nim pokažite, i v lice cerkvej.

9

1 O službe bo, jaže ko svjatym, lišše mi jesť pisati vam,
2 vem bo userdije vaše, imže o vas chvaljusja Makedoňanom, jako Achaia prigotovisja ot mimošedšago leta: i jaže ot vas revnosť razdraži množajšich.
3 Poslach že bratiju, da ne pochvalenije naše, ježe o vas, isprazdnitsja v časti sej, no da, jakože glagolach, prigotovani budete:
4 da ne kako, ašče priidut so mnoju Makedoňane i obrjaščut vas neprigotovannych, postydimsja my, da ne glagolem vy, v časti sej pochvalenija.
5 Potrebno ubo umyslich umoliti bratiju, da prežde priidut k vam i predugotovjat prežde vozveščennoje blagoslovenije vaše, sije gotovo byti tako, jakože blagoslovenije, a ne jako lichoimstvo.
6 Se že glagolju: sejaj skudostiju, skudostiju i požnet: a sejaj o blagoslovenii, o blagoslovenii i požnet.
7 Kijždo jakože izvolenije imať serdcem, ne ot skorbi, ni ot nuždy: dobrochotna bo datelja ljubit Bog.
8 Silen že Bog vsjaku blagodať izjubilovati v vas, da o vsem vsegda vsjako dovolstvo imušče, izbytočestvujete vo vsjako delo blago,
9 jakože jesť pisano: rastoči, dade ubogim: pravda jego prebyvaet vo vek veka.
10 Dajaj že sema sejuščemu i chleb v sneď, da podast i umnožit sema vaše, i da vozrastit žita pravdy vašeja,
11 da o vsem bogaťjaščesja vo vsjaku prostotu, jaže sodevaet nami blagodarenije Bogu.
12 Jako rabota sego služenija ne tokmo jesť ispolňajuščaja lišenija svjatych, no i izbytočestvujuščaja mnogimi blagodareňmi Bogovi:
13 iskušenijem služenija sego slavjašče Boga o pokorenii ispovedanija vašego v Blagovestvovanii Christove, i o prostote sojubščenija k nim i ko vsem,
14 i o tech molitve o vas, vozželejuščich vas za premnoguju blagodať Božiju na vas.
15 Blagodarenije že Bogovi o neispovedimem Jego dare.

10

1 Sam že az Pavel molju vy krotostiju i tichostiju Christovoju, iže v lice ubo smiren v vas, ne syj že u vas derzaju v vas.
2 Molju že, da ne prisušč derzaju nadejanijem, imže pomyšljaju smeti na nekija nepščujuščyja nas jako po ploti choďaščich.
3 Vo ploti bo choďašče, ne po ploti voinstvujem:
4 oružija bo voinstva našego ne plotskaja, no silna Bogom na razorenije tverdem: pomyšlenija nizlagajušče,
5 i vsjako voznošenije vzimajuščejesja na razum Božij, i pleňajušče vsjak razum v poslušanije Christovo,
6 i v gotovosti imušče otmstiti vsjako preslušanije, jegda ispolnitsja vaše poslušanije.
7 Iže li pred licem, zrite? Ašče kto nadejetsja sebe Christova byti, da pomyšljaet paki ot sebe, zane, jakože on Christov, takožde i my Christovy.
8 Ašče bo i lišše čto pochvaljusja o vlasti našej, juže dade nam Gospoď v sozdanije, a ne na razorenije vaše, ne postyžusja.
9 No da ne javljusja, jako strašja vas poslaňmi.
10 Jako poslanija ubo, reče, ťjažka i krepka, a prišestvije tela nemoščno, i slovo uničiženno:
11 sije da pomyšljaet takovyj, jako jacy že jesmy slovom poslanij, otstojašče, takovii i tu sušče jesmy delom.
12 Ne smejem bo suditi, ili prikladovati sebe inym chvaljaščym sebe samech: no sami v sebe sebe izmerjajušče, i prilagajušče sebe samim sebe, ne razumevajut.
13 My že ne v bezmernaja pochvalimsja, no po mere pravila, jegože razdeli nam Bog meru, dostizati daže i do vas.
14 Ne jako bo ne dosjažušče do vas, pače prostiraem sebe, daže bo i do vas dostigochom blagovestijem Christovym:
15 ne v bezmernaja chvaljaščesja v čuždich trudech, upovanije že imušče, rastuščej vere vašej, v vas veličatisja po pravilu našemu izobilno,
16 vo ježe i v dalšich vas stranach blagovestiti, ne čužim pravilom v gotovych pochvalitisja.
17 Chvaljajsja že, o Gospode da chvalitsja:
18 ne chvaljaj bo sebe sej iskusen, no jegože Bog voschvaljaet.

11

1 O, da byste malo poterpeli bezumiju mojemu! No i poterpite ma.
2 Revnuju bo po vas Božijeju revnostiju: obručich bo vas jedinomu mužu devu čistu predstaviti Christovi.
3 Bojusja že, da ne kako, jakože zmij Jevu prelsti lukavstvom svoim, tako istlejut i razumy vaši ot prostoty, jaže o Christe.
4 Ašče bo grjadyj inago Iisusa propovedaet, jegože ne propovedachom, ili Ducha inago prijemlete, jegože ne prijaste, ili blagovestvovanije ino, ježe ne prijaste, dobre byste poterpeli.
5 Nepščuju bo ničimže lišitisja prednich Apostol:
6 ašče bo i nevežda slovom, no ne razumom: no vezde javlšesja o vsem v vas.
7 Ili grech sotvorich sebe smirjaja, da vy voznesetesja, jako tune Božije Blagovestvovanije blagovestich vam?
8 Ot inych cerkvej ujach, priim obrok k vašemu služeniju: i prišed k vam, i v skudosti byv, ne stužich ni jedinomu:
9 skudosť bo moju ispolniša bratija, prišedše ot Makedonii: i vo vsem bez stuženija vam sebe sobljudoch i sobljudu.
10 Jesť istina Christova vo mne, jako pochvalenije sije ne zagraditsja o mne v stranach Achajskich.
11 Počto? Zane ne ljublju li vas? Bog vesť. A ježe tvorju, i sotvorju,
12 da otseku vinu choťjaščym viny, da, o nemže chvaljatsja, obrjaščutsja jakože i my.
13 Takovii bo lživi apostoli, delatele lstivii, preobrazujuščesja vo Apostoly Christovy.
14 I ne divno: sam bo satana preobrazujetsja vo Angela svetla:
15 ne velije ubo, ašče i služitelije jego preobrazujutsja jako služiteli pravdy: imže končina budet po delom ich.
16 Paki glagolju: da niktože mnit ma bezumna byti: ašče li ni, pone jako bezumna priimite ma, da i az malo čto pochvaljusja.
17 A ježe glagolju, ne glagolju po Gospode, no jako v bezumii v sej časti pochvaly:
18 poneže mnozi chvaljatsja po ploti, i az pochvaljusja.
19 Ljubezno bo prijemlete bezumnyja, mudri sušče:
20 prijemlete bo, ašče kto vas poraboščaet, ašče kto pojadaet, ašče kto ne vlepotu protorit, ašče kto po licu bijet vy, ašče kto veličaetsja.
21 Po dosaždeniju glagolju, zane aki my iznemogochom. O nemže ašče derzaet kto, nesmyslenno glagolju, derzaju i az.
22 Jevreje li suť? I az. Izrailite li suť? I az. Sema Avraamle li suť? I az.
23 Služitelije li Christovy suť? Ne v mudrosti glagolju, pače az. V trudech množae, v ranach prebole, v temnicach izlicha, v smertech mnogašči.
24 Ot Iudej pjať kraty četyredesjať razve jedinyja prijach:
25 trišči palicami bijen bych, jedinoju kameňmi nametan bych, trikraty korabl oproveržesja so mnoju: nošč i deň vo glubine sotvorich:
26 v putnych šestviich množiceju: bedy v rekach, bedy ot razbojnik, bedy ot srodnik, bedy ot jazyk, bedy vo gradech, bedy v pustyni, bedy v mori, bedy vo lžebratii:
27 v trude i podvize, vo bdeniich množiceju, vo alčbe i žaždi, v poščeniich mnogašči, v zime i nagote.
28 Krome vnešnich, napadenije ježe po vsja dni, i popečenije vsech cerkvej.
29 Kto iznemogaet, i ne iznemogaju? Kto soblazňaetsja, i az ne razžizajusja?
30 Ašče chvalitisja mi podobaet, o nemošči mojej pochvaljusja.
31 Bog i Otec Gospoda našego Iisusa Christa vesť, syj blagosloven vo veki, jako ne lgu.
32 V Damasce jazyčeskij kňaz Arefy carja strežaše Damask grad, jati ma choťja: i okoncem v košnice svešen bych po stene, i izbegoch iz ruku jego.

12

1 Pochvalitisja že ne polzujet mi: priidu bo v videnija i otkrovenija Gospodňa.
2 Vem čeloveka o Christe, prežde let četyrenadesjati: ašče v tele, ne vem, ašče li krome tela, ne vem, Bog vesť: voschiščena byvša takovago do tretijago nebese.
3 I vem takova čeloveka: ašče v tele, ili krome tela, ne vem: Bog vesť:
4 jako voschiščen bysť v raj, i slyša neizrečenny glagolgoly, ichže ne leť jesť čeloveku glagolati.
5 O takovem pochvaljusja: o sebe že ne pochvaljusja, tokmo o nemoščech moich.
6 Ašče bo voschošču pochvalitisja, ne budu bezumen, istinu bo reku: žaždu že, da ne kako kto voznepščujet o mne pače, ježe vidit ma, ili slyšit čto ot mene.
7 I za premnogaja otkrovenija da ne prevoznošusja, dadesja mi pakostnik ploti, aggel satanin, da mi pakosti dejet, da ne prevoznošusja.
8 O sem trikraty Gospoda molich, da otstupit ot mene,
9 i reče mi: dovlejet ti blagodať Moja: sila bo Moja v nemošči soveršaetsja. Sladce ubo pochvaljusja pače v nemoščech moich, da vselitsja v ma sila Christova.
10 Temže blagovolju v nemoščech, v dosaždeniich, v bedach, vo izgnaniich, v tesnotach po Christe: jegda bo nemoščstvuju, togda silen jesm.
11 Bych nesmyslen chvaljasja: vy ma ponudiste. Az bo dolžen bech ot vas chvalim byvati: ničimže bo lišichsja pervejšich Apostol, ašče i ničtože jesm:
12 znamenija bo Apostolova sodejašasja v vas vo vsjacem terpenii, v znameniich i čudesech i silach.
13 Čto bo jesť, jegože lišistesja pače pročich cerkvej, razve točiju jako az sam ne stužich vam? Dadite mi nepravdu siju.
14 Se tretije gotov jesm priiti k vam, i ne stužu vam: ne išču bo vašich, no vas. Ne dolžna bo suť čada roditelem sniskati imenija, no roditele čadom.
15 Az že v sladosť iždivu i iždiven budu po dušach vašich, ašče i izlišše vas ljubja, menše ljubim jesm.
16 Budi že, az ne oťjagčich vas, no kovaren syj, lestiju vas prijach.
17 Jeda koim ot poslannych k vam lichoimstvovach vas?
18 Umolich Tita, i s nim poslach brata: jeda lichoimstvova čim vas Tit? Ne temže li duchom chodichoma? Ne temiže li stopami?
19 Paki li mnite, jako otvet vam tvorim? Pred Bogom, o Christe glagolem: vsja že, vozljublennii, o vašem sozidanii i utverždenii.
20 Bojusja že, jeda kako prišed, ne jacech že chošču, obrjašču vas, i az obrjaščusja vam, jakova že ne choščete: da ne kako budut rvenija, zavisti, jarosti, reti, klevety, šeptanija, kičenija, nestrojenija:
21 da ne paki prišedša ma smirit Bog moj u vas, i vosplačusja mnogich prežde sogreššich i ne pokajavšichsja o nečistote i bluženii i studoložstvii, jaže sodejaša.

13

1 Treticeju se grjadu k vam: pri ustech dvoju ili trijech svidetelej stanet vsjak glagol.
2 Prežde rech i predglagolju, jako u vas byv vtoroje, i otsutstvuja nyne pišu prežde sogrešivšym i pročym vsem, jako ašče priidu paki, ne poščaždu:
3 poneže iskušenija iščete glagoljuščago vo mne Christa, Iže v vas ne iznemogaet, no možet v vas:
4 ibo ašče i raspjat bysť ot nemošči, no živ jesť ot sily Božija: ibo i my nemoščstvujem v Nem, no živi budem s Nim ot sily Božija v vas:
5 sebe iskušajte, ašče jeste v vere: sebe iskušajte. Ili ne znaete sebe, jako Iisus Christos v vas jesť? Razve točiju čim neiskusni jeste.
6 Upovaju že, jako razumeti imate, jako my nesmy neiskusni.
7 Molimsja že k Bogu, ne sotvoriti vam ni jedinago zla, ne jako da my iskusni javimsja, no da vy dobroje sotvorite, my že jako neiskusni budem.
8 Ničtože bo možem na istinu, no po istine.
9 Radujemsja bo, jegda my nemoščstvujem, vy že silni byvaete: o sem že i molimsja, o vašem soveršenii.
10 Sego radi ne syj u vas sija pišu, da ne prišed bezščadno sotvorju po vlasti, juže Gospoď dal mi jesť v sozdanije, a ne na razorenije.
11 Pročeje že, bratije, radujtesja, soveršajtesja, utešajtesja, tožde mudrstvujte, mir imejte. I Bog ljubve i mira budet s vami.
12 Celujte drug druga lobzanijem svjatym.
13 Celujut vy svjatii vsi.
14 Blagodať Gospoda našego Iisusa Christa, i ljuby Boga i Otca, i obščenije Svjatago Ducha so vsemi vami. Amiň.

{pokazať odnu glavu na stranice}